tr:KuMoHa42: Difference between revisions

From EvaWiki
Jump to navigation Jump to search
(Created page with "{{İnşaat(tr)}} The KuMoHa 42 number 42001 is a Japanese single-car electrical train manufactured in 1933, and which served into commercial service until 2003 on the Onoda L...")
 
No edit summary
 
Line 1: Line 1:
{{İnşaat(tr)}}
{{İnşaat(tr)}}


The KuMoHa 42 number 42001 is a Japanese single-car electrical train manufactured in 1933, and which served into commercial service until 2003 on the Onoda Line connecting [[Ube-Shinkawa Station]] in Ube in Yamaguchi Prefecture ([[Hideaki Anno]]'s home city) to Onoda station in San'yo-Onoda. It continues to be maintained in running condition for special tours. This train features in [[Evangelion: 3.0 + 1.0]] as the site of the Shinji-Gendo interactions in the Anti-Universe, and was featured prominently before that in Anno's live action movie Shiki-Jutsu. It is a single-car train with two driving cabs on either end, with a seating capacity of 116 passengers (68 seated and 48 standing), mostly used for additional train services.  
42001 numaralı KuMoHa 42, 1933 yılında üretilen ve Yamaguchi Eyaletindeki Ube'deki ([[tr:Hideaki Anno|Hideaki Anno'nun]] memleketi) [[tr:Ube-Shinkawa İstasyonu|Ube-Shinkawa İstasyonunu]] San'yo-Onoda'daki Onoda istasyonuna bağlayan Onoda Hattı üzerinde 2003 yılına kadar ticari hizmette hizmet veren tek vagonlu bir Japon elektrikli trenidir. Özel turlar için çalışır vaziyette muhafaza edilmeye devam etmektedir. Bu tren [[tr:Evangelion: 3.0 + 1.0|Evangelion: 3.0 + 1.0'da]] Anti-Evren'deki Shinji-Gendo etkileşimlerinin yeri olarak yer alır ve bundan önce Anno'nun canlı aksiyon filmi Shiki-Jutsu'da belirgin bir şekilde yer aldı. Çoğunlukla ek tren hizmetleri için kullanılan, 116 yolcu (68 oturan ve 48 ayakta) oturma kapasitesine sahip, her iki ucunda iki sürücü kabini bulunan tek vagonlu bir trendir.


This article incorporates text from the [https://ja.wikipedia.org/wiki/国鉄42系電車 Japanese Wikipedia article], translated using the DeepL translator, since text about the train remains untranslated on the English wikipedia. As a result, the translation below needs to be verified for accuracy.
Bu makale, trenle ilgili metin İngilizce Wikipedia'da çevrilmemiş olarak kaldığından, DeepL tercümanı kullanılarak çevrilmiş [https://ja.wikipedia.org/wiki/国鉄42系電車 Japonca Wikipedia makalesinden] bir metin içermektedir. Sonuç olarak, aşağıdaki çevirinin doğruluğunun kontrol edilmesi gerekir.


{{Çeviri(tr)}}
{{Çeviri(tr)}}


==History from Japanese Wikipedia==
==Japonca Wikipedia'dan Geçmişi==


The Series 42 trains were introduced to the Keihanshin area of the Tokaido and Sanyo lines on July 20, 1934, when the line between Suita and Suma was electrified and train operation began. The electrified section of the Tokaido-Sanyo Line in the Kansai area was later extended between Suma and Akashi in September of the same year, and between Kyoto and Suita in 1937.
Seri 42 trenleri, 20 Temmuz 1934'te Tokaido ve Sanyo hatlarının Keihanshin bölgesine, Suita ve Suma arasındaki hattın elektrikli hale getirildiği ve tren işletmesinin başladığı zaman tanıtıldı. Tokaido-Sanyo Hattının Kansai bölgesindeki elektrikli bölümü daha sonra aynı yılın Eylül ayında Suma ve Akashi arasında ve 1937'de Kyoto ve Suita arasında uzatıldı.


In the 1930s, the Hanshin Electric Railway Main Line and the Hanshin Electric Railway Kobe Line (now Hankyu Electric Railway) were already in operation in the Hanshin area, and the Keihan Electric Railway Keihan Main Line and the Shin Keihan Line (now Hankyu Kyoto Line) were already in operation in the Keihan area. Particularly on the Hankyu and Shin-Keihan lines, excellent trains equipped with powerful 150 kW or 170 kW class main electric motors were running at high speeds (such as the Shin-Keihan P-6 and Hankyu 920).
1930'larda, Hanshin Elektrikli Demiryolu Ana Hattı ve Hanshin Elektrikli Demiryolu Kobe Hattı (şimdi Hankyu Elektrikli Demiryolu) Hanshin bölgesinde zaten faaliyetteydi; ve Keihan Elektrikli Demiryolu Keihan Ana Hattı ve Shin Keihan Hattı (şimdi Hankyu Kyoto Hattı) Keihan bölgesinde zaten faaliyetteydi. Özellikle Hankyu ve Shin-Keihan hatlarında 150 kW veya 170 kW sınıfında güçlü ana elektrik motorlarıyla donatılmış mükemmel trenler yüksek hızlarda çalışıyordu (Shin-Keihan P-6 ve Hankyu 920 gibi).


The electrification of the Tokaido and Sanyo lines between Kyoto, Osaka and Kobe was intended to provide express trains to compete with these lines. Therefore, this series was designed to run relatively long distances for the time, with a 20-meter class body with two doors per side and cross seats. In Series 32, which was manufactured for the Yokosuka Line, only the accompanying cars were 20m long and the electric cars were still 17m long, but in Series 42, the electric cars were included in the 20m class.
Kyoto, Osaka ve Kobe arasındaki Tokaido ve Sanyo hatlarının elektrifikasyonu, bu hatlarla rekabet edecek ekspres trenler sağlamayı amaçlıyordu. Bu nedenle, bu seri, her iki yanda iki kapılı ve çapraz koltuklu 20 metrelik bir sınıf gövdesi ile zamanına göre nispeten uzun mesafeler gitmesi üzere tasarlandı. Yokosuka Line için üretilen Seri 32'de sadece refakatçi trenler 20m uzunluğunda ve elektrikli trenler hâlâ 17m uzunluğundaydı, ancak Seri 42'de elektrikli trenler 20m sınıfına dahil edildi.


However, the installed main electric motor was a standard 100kW type (MT15C), the same as the earlier Series 40 trains, and the output was smaller than that of the same class of trains of parallel private railways. Also, the interior was made of wood and semi-steel, which was somewhat inferior to the parallel private railways, which already had all-steel cars.
Ancak, kurulu ana elektrik motoru, önceki 40 Serisi trenlerle aynı standart 100kW tipinde (MT15C) idi ve çıktı, paralel özel demiryollarının aynı sınıfındaki trenlerinkinden daha küçüktü. Ayrıca, iç kısım, zaten tamamen çelik vagonlara sahip olan paralel özel demiryollarından biraz daha düşük olan ahşap ve yarı çelikten yapılmıştır.


The initial gear ratio was 1:2.26, the same as that of the Moha32, which was designed for high-speed operation with long inter-station distances, and acceleration was neglected. The bogies of the electric cars were TR25 (later DT12), and TR23 was used for the accompanying cars. Both of them are axial spring type, and except for the wheelbase, they are similar in design and had already been used in Series 40 trains.
İlk dişli oranı, istasyonlar arası uzun mesafelerde yüksek hızlı çalışma için tasarlanmış Moha32 ile aynı olan 1:2.26 idi ve hızlanma ihmal edilmişti. Elektrikli arabaların bojileri TR25 (daha sonra DT12) idi ve beraberindeki arabalar için TR23 kullanıldı. Her ikisi de eksensel yay tipindedir ve dingil mesafesi dışında benzer tasarımlara sahiptirler ve 40 Serisi trenlerde zaten kullanılmıştır.


This series underwent the most significant changes with the outbreak of the Pacific War, with some trains having three doors and some having four doors, and those with four doors being replaced with low-speed bogies with a higher gear ratio than the Series 40 trains. After the war, in 1950, they were transferred to the Yokosuka Line in exchange for the Tokyo area's former Moha51s and Moha41s. Here, too, they were used in conjunction with the three-door Series 70 trains, so the output was increased by replacing the main electric motors and adding more doors.
Bu seri, Pasifik Savaşı'nın patlak vermesiyle, bazı trenlerin üç kapılı ve bazılarının dört kapılı olması ve dört kapılı trenlerin yerine 40 Serisi trenlerden daha yüksek dişli oranına sahip düşük hızlı bojilerle değiştirilmesiyle en önemli değişikliklere uğradı. Savaştan sonra, 1950'de Tokyo bölgesinin eski Moha51'leri ve Moha41'leri karşılığında Yokosuka Hattı'na transfer edildiler. Burada da, üç kapılı 70 Serisi trenlerle birlikte kullanıldılar, bu nedenle ana elektrik motorları değiştirilerek ve daha fazla kapı eklenerek çıktı artırıldı.


In the 1950s, Kuga cars were transferred to the Minobu Line and the Iida Line under the jurisdiction of the Shizuoka Railway Administration Bureau, and in the 1960s, electric cars were also transferred to regional areas in earnest. In the 1960s, electric cars were also transferred to regional areas in earnest. The long-distance operation on the Iida Line was particularly notable. It is noteworthy that KUMOHA 42001, which remained on the Onoda Line, was inherited by West Japan Railway Company (JR West) after the division and privatization of Japan National Railways (JNR) in 1987, and was operated until March 2003 as the last old type train for business use.
1950'lerde Kuga trenleri Shizuoka Demiryolu Yönetim Bürosu'nun yetkisi altındaki Minobu Hattı ve Iida Hattı'na devredildi ve 1960'larda elektrikli trenler de ciddi bir şekilde bölgesel bölgelere transfer edildi. 1960'larda elektrikli vagonlar da ciddi şekilde bölgesel yerlere transfer edildi. Iida Hattı üzerindeki uzun mesafeli operasyon özellikle dikkat çekiciydi. Onoda Hattı'nda kalan KUMOHA 42001'in 1987 yılında Japonya Ulusal Demiryolları'nın (JNR) bölünmesi ve özelleştirilmesinden sonra Batı Japonya Demiryolu Şirketi (JR West) tarafından devralınması dikkat çekicidir; Mart 2003'e kadar iş amaçlı kullanılan son eski tip tren olarak çalışmıştır.


[[Category: A to Z]]
[[Category: A to Z]]
[[Category: Trenler(tr)]]
[[Category: Trenler(tr)]]
[[Category: Turkish Language Pages]]
[[Category: Turkish Language Pages]]

Latest revision as of 06:41, 25 August 2021

"Gördük. Yapısının kanıtı çok faydalı oldu."
Bu makale veya bölüm yapım aşamasındadır ve daha da genişletilmesi gerekmektedir.
Lütfen tartışmaya girdi sağlayın, veya bu sayfanın oluşturulmasına yardımcı olun..


42001 numaralı KuMoHa 42, 1933 yılında üretilen ve Yamaguchi Eyaletindeki Ube'deki (Hideaki Anno'nun memleketi) Ube-Shinkawa İstasyonunu San'yo-Onoda'daki Onoda istasyonuna bağlayan Onoda Hattı üzerinde 2003 yılına kadar ticari hizmette hizmet veren tek vagonlu bir Japon elektrikli trenidir. Özel turlar için çalışır vaziyette muhafaza edilmeye devam etmektedir. Bu tren Evangelion: 3.0 + 1.0'da Anti-Evren'deki Shinji-Gendo etkileşimlerinin yeri olarak yer alır ve bundan önce Anno'nun canlı aksiyon filmi Shiki-Jutsu'da belirgin bir şekilde yer aldı. Çoğunlukla ek tren hizmetleri için kullanılan, 116 yolcu (68 oturan ve 48 ayakta) oturma kapasitesine sahip, her iki ucunda iki sürücü kabini bulunan tek vagonlu bir trendir.

Bu makale, trenle ilgili metin İngilizce Wikipedia'da çevrilmemiş olarak kaldığından, DeepL tercümanı kullanılarak çevrilmiş Japonca Wikipedia makalesinden bir metin içermektedir. Sonuç olarak, aşağıdaki çevirinin doğruluğunun kontrol edilmesi gerekir.

"Japonca soruları okuyamadığını mı söylüyorsun?" "Doğru, henüz tüm Japonca harfleri öğrenemedim. Orada üniversitede bunları görmedik."
 Bu sayfanın doğru bir çeviriye ihtiyacı var. Japonca biliyorsanız lütfen yardım edin! (Resmi bir çeviri şansı düşük olduğundan, bunun bilgilendirici olması amaçlanmıştır.)
Lütfen bu makaleyi düzenleyin veya bu konuyu tartışma sayfasında tartışın.

Japonca Wikipedia'dan Geçmişi

Seri 42 trenleri, 20 Temmuz 1934'te Tokaido ve Sanyo hatlarının Keihanshin bölgesine, Suita ve Suma arasındaki hattın elektrikli hale getirildiği ve tren işletmesinin başladığı zaman tanıtıldı. Tokaido-Sanyo Hattının Kansai bölgesindeki elektrikli bölümü daha sonra aynı yılın Eylül ayında Suma ve Akashi arasında ve 1937'de Kyoto ve Suita arasında uzatıldı.

1930'larda, Hanshin Elektrikli Demiryolu Ana Hattı ve Hanshin Elektrikli Demiryolu Kobe Hattı (şimdi Hankyu Elektrikli Demiryolu) Hanshin bölgesinde zaten faaliyetteydi; ve Keihan Elektrikli Demiryolu Keihan Ana Hattı ve Shin Keihan Hattı (şimdi Hankyu Kyoto Hattı) Keihan bölgesinde zaten faaliyetteydi. Özellikle Hankyu ve Shin-Keihan hatlarında 150 kW veya 170 kW sınıfında güçlü ana elektrik motorlarıyla donatılmış mükemmel trenler yüksek hızlarda çalışıyordu (Shin-Keihan P-6 ve Hankyu 920 gibi).

Kyoto, Osaka ve Kobe arasındaki Tokaido ve Sanyo hatlarının elektrifikasyonu, bu hatlarla rekabet edecek ekspres trenler sağlamayı amaçlıyordu. Bu nedenle, bu seri, her iki yanda iki kapılı ve çapraz koltuklu 20 metrelik bir sınıf gövdesi ile zamanına göre nispeten uzun mesafeler gitmesi üzere tasarlandı. Yokosuka Line için üretilen Seri 32'de sadece refakatçi trenler 20m uzunluğunda ve elektrikli trenler hâlâ 17m uzunluğundaydı, ancak Seri 42'de elektrikli trenler 20m sınıfına dahil edildi.

Ancak, kurulu ana elektrik motoru, önceki 40 Serisi trenlerle aynı standart 100kW tipinde (MT15C) idi ve çıktı, paralel özel demiryollarının aynı sınıfındaki trenlerinkinden daha küçüktü. Ayrıca, iç kısım, zaten tamamen çelik vagonlara sahip olan paralel özel demiryollarından biraz daha düşük olan ahşap ve yarı çelikten yapılmıştır.

İlk dişli oranı, istasyonlar arası uzun mesafelerde yüksek hızlı çalışma için tasarlanmış Moha32 ile aynı olan 1:2.26 idi ve hızlanma ihmal edilmişti. Elektrikli arabaların bojileri TR25 (daha sonra DT12) idi ve beraberindeki arabalar için TR23 kullanıldı. Her ikisi de eksensel yay tipindedir ve dingil mesafesi dışında benzer tasarımlara sahiptirler ve 40 Serisi trenlerde zaten kullanılmıştır.

Bu seri, Pasifik Savaşı'nın patlak vermesiyle, bazı trenlerin üç kapılı ve bazılarının dört kapılı olması ve dört kapılı trenlerin yerine 40 Serisi trenlerden daha yüksek dişli oranına sahip düşük hızlı bojilerle değiştirilmesiyle en önemli değişikliklere uğradı. Savaştan sonra, 1950'de Tokyo bölgesinin eski Moha51'leri ve Moha41'leri karşılığında Yokosuka Hattı'na transfer edildiler. Burada da, üç kapılı 70 Serisi trenlerle birlikte kullanıldılar, bu nedenle ana elektrik motorları değiştirilerek ve daha fazla kapı eklenerek çıktı artırıldı.

1950'lerde Kuga trenleri Shizuoka Demiryolu Yönetim Bürosu'nun yetkisi altındaki Minobu Hattı ve Iida Hattı'na devredildi ve 1960'larda elektrikli trenler de ciddi bir şekilde bölgesel bölgelere transfer edildi. 1960'larda elektrikli vagonlar da ciddi şekilde bölgesel yerlere transfer edildi. Iida Hattı üzerindeki uzun mesafeli operasyon özellikle dikkat çekiciydi. Onoda Hattı'nda kalan KUMOHA 42001'in 1987 yılında Japonya Ulusal Demiryolları'nın (JNR) bölünmesi ve özelleştirilmesinden sonra Batı Japonya Demiryolu Şirketi (JR West) tarafından devralınması dikkat çekicidir; Mart 2003'e kadar iş amaçlı kullanılan son eski tip tren olarak çalışmıştır.

Retrieved from "https://wiki.evageeks.org/index.php?title=tr:KuMoHa42&oldid=112151"