tr:Evangelion Ekibinin Açıklamaları

Girişlerin formatı aşağıdaki gibi olmalıdır:

• Başlık (veya basit bir başlık yoksa, kim-ne-nerede kombinasyonu),
• İlgi noktaları, ilgilenilen konu,
• Alıntılar
• Birincil kaynak ve kullanılabilirliği; bu genellikle orijinal Japonca metin anlamına gelir,
• İkincil kaynaklar ve bulunabilirlikleri; bunlar genellikle çeviriler olur,
• Kaynakların güvenilirlik seviyesi ve ilgili sorumluluk reddi beyanları (personel beyanları genellikle 2. seviye kanondur).

Daha kapsamlı bir liste için Gwern'in kaynak antolojisine ve EvaMonkey'in Yazılı Açıklamalar sayfasına bakabilirsiniz. Evangelion metin dışı materyalini analiz etmedeki özellikler için lütfen Teori ve Analiz: Kanon Nedir? yazısına bakın.

Bu liste çoğunlukla orijinal seri ve EoE ile ilgili materyalleri kapsar, ayrıca bakınız:

Evangelion 1.0 Complete Records Collection

Evangelion 2.0 Complete Records Collection

Kaynaklar:Evangelion Q Records Collection

Evangelion 3.0+1.0 Çeşitli Çeviriler

Güvenilir ve iyi bilinen kaynaklardan

Hideaki Anno: “Burada ne yapmaya çalışıyorduk?"

• İlgilenilen nokta: Televizyon animesi başlamadan önce Anno'nun aklından geçenlere dair derinlemesine bir bakış. (Lütfen genişletin.)
• Alıntılar:
• Birincil kaynak: Neon Genesis Evangelion 1. Cilt (Daha iyi sürüm bilgilerine ihtiyacımız var!)
• Çeviriyi yapan: Burada mevcuttur. Mari Morimoto ve Fred Burke
• Güvenilirlik seviyesi: Sağlam Katman, 2. Seviye Kanon.

Yıl: 2015. On beş yıl önce insan nüfusunun yarısından fazlasının yok olduğu bir dünya. Mucizevi bir şekilde yeniden canlanan bir dünya: ekonomisi, üretimi, dolaşımı, maddi malların tüketimi; böylece marketlerin rafları bile doluyor. İnsanların dirilişe alıştıkları, ancak yine de dünyanın sonunun geleceğini hissettikleri bir dünya. Geleceğin liderleri olacak çocuk sayısının az olduğu bir dünya. Japonya'nın orijinal Tokyo'sunun yok edildiğini, atıldığını ve unutulduğunu gördüğü ve Nagano Eyaletinde yeni bir başkent inşa ettiği bir dünya. Yeni bir başkent olan Tokyo-2'yi inşa ettiler, sonra onu bir tuzak olarak bıraktılar, sonra başka bir yeni başkent olan Tokyo-3 inşa ettiler ve onu saldırılardan korumaya çalıştılar. "Havariler" olarak adlandırılan, tamamen bilinmeyen bir düşmanın şehirleri harap etmeye geldiği bir dünya.

Bu kabaca Neon Genesis Evangelion dünya görüşüdür. Bu, karamsarlık vizyonuna boğulmuş bir dünya görüşüdür. Hikâyenin, ancak iyimserlik izleri kaldırıldıktan sonra başladığı bir dünya görüşü.

Ve o dünyada, 14 yaşındaki bir erkek çocuk, insan temasından kaçıyor. Davranışlarının kendisini mahkûm ettiği kapalı bir dünyada yaşamaya çalışıyor ve kendini anlama girişiminden vazgeçmiş. Babasının kendisini terk ettiğini hisseden, korkak bir genç adam, kendini tamamen gereksiz biri olduğuna öylesine inandırmış ki, intihar edemeyecek kadar gereksiz birisi olduğuna inanıyor.

Ve bir insan dokunuşuna zar zor izin verecek kadar hafif yaşayan 29 yaşında bir kadın var. Yüzeysel ilişkiler kurarak ve kaçarak kendini koruyan bir kadın.

İkisi de incinmekten son derece korkuyor. Her ikisi de insanların “bir maceranın kahramanları” dediği şey için uygun değil, olumlu tavırlardan yoksunlar. Ama her durumda, onlar bu hikâyenin kahramanlarıdır.

"Yaşamak değişmektir" derler. Bu prodüksiyona, üretim tamamlandığında dünyanın ve kahramanların değişmesi dileğiyle başladım. Bu benim "gerçek" arzumdu. Dört yıl boyunca hiçbir şey yapamamış, çökmüş bir adam olarak Neon Genesis Evangelion'a her şeyimi dahil etmeye çalıştım. Dört yıl boyunca kaçmış bir adam, yalnızca henüz ölmemiş birisi. Sonra bir düşünce geldi. "Kaçmamalıyım" düşüncesiydi bu ve animenin yapımına yeniden başladım. Tek düşüncemin duygularımı filme dönüştürmek olduğu bir yapım. Davranışımın düşüncesiz, zahmetli ve kibirli olduğunu biliyorum. Ama yorgunum. Sonucun ne olacağını bilmiyorum. Çünkü içimde hikâye henüz bitmedi. Shinji, Misato veya Rei'ye ne olacağını bilmiyorum. Hayat onları nereye götürecek bilmiyorum. Çünkü hayatın prodüksiyon kadrosunu nereye götürdüğünü bilmiyorum. Sorumsuz olduğumu hissediyorum. Ama... Ama üretimde kendimizi dünya ile senkronize etmemiz çok doğal. Bir risk aldım: "Bu sadece bir taklit." dedim. Ve şimdilik sadece bu açıklamayı yazabiliyorum. Ama belki de "orijinalimiz" orada bir yerde yatıyor.

17 Temmuz 1995,
Bir stüdyoda, bulutlu ve yağmurlu bir gün.

Dipnot.

Bu arada, Shinji'nin adı bir arkadaşımdan geldi. Misato'nun adı bir manga kahramanından geldi. Ritsuko ismi ortaokuldaki bir arkadaşımdan geldi. Her yerden bir şeyler ödünç aldım. Aslında hiçbir şeyle ilgisi olmayan isimler bile bu şeyleri yöneten sayısız kişilerden geliyor. Boş zamanı olan birinin onları araştırması eğlenceli olabilir.

Hideaki Anno: Ghibli ga Ippai Liner Notları

• Ghibli ga Ippai ("Ghibli ile dolu"), Ağustos 1996'da piyasaya sürülen tüm Ghibli Stüdyosu filmlerinin (TKLO-50180 Tokuma Japan Communications) bir kutusudur ve astar notlarında Hideaki Anno hakkında bir bölüm içerir.
• Mark Neidengard tarafından çevrildi,
• Kaynak: http://keyframe.cjas.org/~mneideng/trans/misc/annoghib.txt

Anno Hideaki. Yönetmen, yapımcı. 1960 doğumlu Yamaguchi Prefektörlük’ünde, Uto Şehri’nde (doğdu). Animatör olarak, "Superdimensional Fortress Macross", "Nausicaa of the Valley of the Wind" gibi çalışmalara katıldı. Daha sonra, "Royal Space Force - The Wings of Honneamise"in prodüksiyonu için Gainax ortak anonim şirketini kurdu. Ayrıca bu iş için Animasyon Yönetmenliği yaptı. Daha sonra yönetmen olarak "Aim for the Top!", "Nadia of the Mysterious Seas", "Neon Genesis Evangelion" ve diğerleri üzerinde çalıştı.

İnsanların gerçekte yaşamaya devam etmeleri için çok fazla acı verici şey var. Böylece insanlar hayallere koşar ve saklanır. Filmleri eğlence olarak izliyorlar. Saf, sahte bir dünyada her şeyin tadını çıkarmanın bir yolu olarak animasyon, hayallerin gerçekleşmesidir ve filme yerleşmiştir. Kısacası tesadüflerin bile düzenlendiği ve sinematik olarak gereksiz olduğuna hükmedilen her şeyin çıkarılabildiği bir şey. Gerçek dünyanın olumsuz duyguları bir istisna değildir. Yönetmen arzu ederse, başkalarına karşı kötü niyeti bile doğrudan filme dahil edilebilir. Sanırım bu, anime ile ilgili çekici şeylerden biri. Gerçekliğin sıkıntısını rüyalara dönüştürmek ve bunu insanlara aktarmak... bizim işimiz bu mu? Fatura vadesi gelene kadar gerçeği unutan, kendilerini mutlu yanılgılara adamak isteyen insanlar uğruna. Sanırım eğlence ve hizmet sektöründeki işimiz bu.

Ghibli Stüdyosu'nun çalışmalarının ayırt edici özelliklerinden biri, takıntılı eylemleri olsa bile amacını kaybetmemiş gibi görünen şeylerin olmasıdır. Kişinin amacını kaybetmesi umutsuzluğa yol açar ve bu ölümcül olabilen bir hastalıktır. Merak ediyorum, Miya-san ve adamları bu çaresizlik hissine aşina mı? Belki de bu acıyı başkalarına göstermek istemiyorlar. Bence özellikle kendinden nefret etme ve kompleksler denen olumsuz şeyleri başkalarına göstermek istemiyorlar. Bu nedenle Ghibli Stüdyosu'nun çalışmaları, yüzeysel mutluluktan başka hiçbir şey gösteremez ve tüm kirli şeylerin atlandığı bir gerçekliğin yeniden üretimidir. Gerçeği taklit eden ve bir rüyadan başka bir şey olmayan bir kurgudur. Sanırım bu, eğlencenin yönetimi. Ve bence Ghibli Stüdyosu'nun çalışmalarının güvenle izlenebilmesinin nedenlerinden biri, markalı kreasyonlardır.

Bunu inkar etmeye niyetim yok. Ghibli Stüdyosu'nun tüm çalışmaları üst düzey kreasyonlardır. Fakat, yardımcı olamam ama bir şeyin eksik olduğunu hissediyorum. Bunun nedeni, tekniğin orada olmasına rağmen, kesinlikle herkesin içinde akan "kanı", "kanı" artık hissedemiyorum. Acaba bu ne zaman başladı? Ghibli Stüdyosu'nun işleri benim için "Anime" imajını taşımayan, daha çok sözde Japon sineması, yani artık tüm enerjisini yitirmiş Japon filmleri haline geldi. Bir şeyin eksik olduğunu hissetmemin nedeni bu olabilir.

Bu arada, Bay Miyazaki Hayao ve Bay Itano Ichirou, öğretmenlerim olduğunu düşündüğüm kişiler. Övünüyorum ve muhtemelen dünyada bu kombinasyona sahip tek kişi olduğumu söylüyorum. Sadece animasyon sanatının teknik noktalarından değil, film yapımının zihinsel kısmından da çok etkilendim. Film yapımı konusundaki duruşum, ikisinden öğrendiklerime bağlı kalmaya çalışmaktan başka bir şey değil. İkisine de minnettarlık sözlerinden başka bir şeyim yok.

"Nausicaa" için animatör olarak yardım ettiğimde, Miya-san'ın bana sık sık söylediği bir şey vardı. Çinli bir bilgeden alıntılıyor gibi görünüyor ama "Bir şeyi başarmanın üç şartı var. Bunlar: Genç olmak, fakir olmak ve bilinmeyen olmak." Ve "Ne olursa olsun arkadaş edin." derdi. Böylece bana bunlar öğretildi. Bu 12 yıldan fazla bir süre önceydi. Evet, Miya-san'ı yaklaşık 12 yıldır tanırım. O zaman, Miya-san'ın çeşitli şeyler başardığını düşünüyorum. Ancak o da pek çok şeyini kaybetti.

Bence bir stüdyoyu desteklemek, yani örgütü yıkıma karşı korumak için mücadele etmek, devam ettikçe acı verici bir şey. Size güçlü bir şekilde bağlı olan bir asa, aynı zamanda iki ucu keskin bir kılıçtır. Bir "deney" bahanesiyle kafanızı gizlemeden kısa bir film bile duyurmanızı engelleyen marka imajının yüksekliği ve dünyanın baskısının ağırlığıdır.

Ancak, yine de yeni bir şey elde etmeye çalıştığını hissediyorum. Geçmişinden kurtulmaya mı çalışıyor? Ama film yapmaya devam edenlerin kaderi bu olabilir mi? Her halükarda, arzuları konusunda derin bir zanaatkârdır.

Son olarak, başyapıtı "Nausicaa"dan (film) uzanan yedi eserlik serinin sonuncusu olan "Mononoke Hime"ı sabırsızlıkla bekliyorum. Hayır, ben ciddiyim.

Dipnot. Dün, son işimi bitirdikten sonra zihinsel bir çöküş halindeyken, aldığım cesaret verici bir telefonla kalbimin derinliklerine taşındım. Alıcıdan gelen kaygılı sözler, yüceltilmiş bir yüzle tüm vücudumun neşesinde olduğu için benim açımdan sevinçli oldu. Gizlice, kendim için biraz takdir görmekten mutlu oldum. Kalbimin derinliklerinden teşekkür ederim.

Efendim, Lord Miyazaki Hayao-sama. (Kendini ilan eden) savurgan bir oğuldan, Anno Hideaki'den.